نکات و اصول لازم برای بهبود هماهنگی و تعادل اندام‌ها در کودک:
- توجه و تمرکز: توانایی حفظ تمرکز بر روی یک کار خاص برای یک دوره طولانی از زمان به عنوان قدرت اصلی به چالش کشیده نمی‌شود.
- داشتن آگاهی و شناخت از بدن: شناخت قسمت‌های بدن و درک حرکت بدن در فضا نسبت به سایر اندام‌ها و اشیاء برای میانجگری در بین محیط یا توپ و مهارت دوچرخه‌سواری.
- یکپارچگی و هماهنگی دو طرف بدن: استفادة همزمان از دو دست بطوری که یکی از آنها پیشرو باشد: به عنوان مثال برگزاری یک مسابقه تنیس با دست غیر غالب و یا کمک به دست غیرغالب برای نهگهداری راکت تنیش و ثبات بین ضربات آن.
- راه رفتن بر روی یک خط: توانایی عبور از خط تخیلی کشیده شده که بدن را از بینی تا لگن به دو سمت چپ و راست تقسیم می‌کند و بر تسلط دستها تأثیر می‌گذارد.
- هماهنگی چشم و دست: توانایی پردازش اطلاعات دریافت شده از طریق چشم برای کنترل، راهنمایی و هدایت دستها در انجام یک کار معین مانند نوشتن یا گرفتن توپ.
- تسلط دست: استفاده مداوم از یکی از دستها برای انجام کاری که برای توسعه مهارت‌های اصلاح شده ضروری است.
- قدرت عضلانی: توانایی عضلات برای اعمال نیرو در برابر مقاومت (به عنوان مثال هنگام فشار دادن و یا کشیدن به هنگام بالا رفتن از درخت)
- استقامت عضلانی: توانایی یک عضله یا گروهی از عضلات برای اعمال مکرر نیرو در برابر مقاومت به منظور ایجاد تعامل پایدار در انجام کارهای بدنی.
- خودتنظیمی: توانایی به دست آوردن، حفظ و تغییر سطح هوشیاری مناسب برای انجام یک کار یا موقعیتی که می‌تواند توجه به آن کار را بیشتر کند.
- کنترل پاسچرال: توانایی تثبیت تنه و گردن برای ایجاد هماهنگی بین اندام‌ها به منظور انجام فعالیت‌های کنترل شده.
- داشتن آگاهی از بدن (توانایی حرکتی): اطلاعاتی که مغز از عضلات و مفاصل دریافت می‌کند تا ما را از موقعیت و حرکات بدن آگاه سازد و باعث شود تا این مهارت‌ها به صورت نهادینه و خودکار تبدیل شوند.
- پردازش حسی: پردازش دقیق تحریک حسی در محیط و همچنین در بدن خودمان برای پاسخ و واکنش‌دهی سریع و جسمی مناسب به آن حرکت.
- حرکت منزوی: توانایی حرکت دادن بازو یا پا در حین ثابت نگه داشتن سایر اعضای بدن برای حرکت اصلاح شده لازم است (به عنوان مثال پرتاب توپ با دست یا شنا آزاد)
علائم ناهماهنگ بودن اندام‌ها و نداشتن تعادل در کودک
برخی از علائمی که نشان از ناهماهنگی اندام‌ها و نداشتن تعادل در کودک عبارتند از:
- به راحتی به زمین می‌افتند، به کرات زمین می‌خورند و سرعت بهبودی ناشی از عدم تعادل در آنها کند است.
- حرکات آنها سفت و خشک است و فاقد حرکت سیال بدن می‌باشد (مثلاً طریقة دویدن آنها مانند یک ربات است).
- از انجام فعالیت‌های بدنی مانند رفتن به شهربازی و یا شرکت در فعالیت‌های ورزشی طفره می‌روند.
- دیر به نقاط عطف رشد (مانند چهار دست و پا راه رفتن و یا راه رفتن عادی) می‌رسند.
- در تسلط پیدا کردن بر مهارت‌های بدنی (مانند دوچرخه سواری، شنا یا بالا رفتن از درخت) نسبت به همسالان خود کندتر هستند.
- نسبت به همسن و سالان خود در ورزش‌های تیمی از مهارت کمتری برخوردار هستند.
- به هنگام فشار دادن چیزی زیاد به خود فشار می‌آورند، حرکات آنها سریعتر است و یا فضای شخصی دیگران را بیش از آنچه خودشان بخواهند مورد هجوم قرار دهید.
- از بازی‌های بدنی جدید (مانند تاب خوردن) یا بلندی‌هایی که برای همسالانشان عادی است به شدت می‌ترسند.
- لباس پوشیدن در حالت ایستادن برای آنها مشکل است. مثلا برای پوشیدن شلوار ناچارند بنشینند زیرا نمی‌توانند با یک پا تعادل خود را حفظ کنند.
- راه رفتن بر روی برخی از محیط‌ها (مانند پله‌ها، جدول‌های خیابانی، زمین ناهموار) برای آنها سخت است.
- سریعتر از همسالان خود خسته می‌شوند و یا لازم است که در حین انجام فعالیت‌های جسمانی بابد زود به زود استراحت کنند.
