اختلال گفتاری

اختلال گفتاری چیست:

اختلالات گفتاری بر توانایی فرد در ایجاد صداهایی تأثیر می‌‏گذارد که به او این امکان را می‏‌دهد که با افراد دیگر ارتباط برقرار کند. اختلالات گفتاری همانند اختلالات زبان نیستند

اختلالات گفتاری از تولید اصوات گفتاری صحیح در فرد جلوگیری می‌‏کند، درحالی‌که اختلالات زبانی بر توانایی فرد در یادگیری کلمات یا درک آنچه دیگران می‏‌گویند، تأثیر می‏‌گذارد

بااین‌حال، هر دو اختلال (گفتاری و زبانی) می‌‏تواند بیان افکار و احساسات را برای دیگران دشوارتر کند

انواع اختلالات گفتاری

اختلالات گفتاری می‌‏تواند افراد را در هر سنی تحت تأثیر قرار دهد

برخی از انواع اختلالات گفتاری شامل لکنت، آپراکسی و دیس‌‏آرتری است. ما در ادامه این مقاله :درباره انواع این اختلالات صحبت می‌کنیم

لکنت زبان

لکنت زبان به اختلال گفتاری گفته می‏‌شود که جریان گفتار را قطع می‏‌کند. افرادی که لکنت زبان دارند می‏‌توانند انواع اختلالات زیر را تجربه کنند:

 لکنت:زمانی اتفاق می‏‌افتد که افراد به‏‌طور غیرارادی صداها، واکه‌ها یا کلمات را تکرار می‏‌کنند

 گیرها:زمانی اتفاق می‏‌افتد که افراد می‏‌دانند چه چیزی می‏‌خواهند بگویند، اما در ایجاد صدای لازم گفتار مشکل دارند. گیرها ممکن است باعث شوند فرد احساس کند کلماتش گیر کرده است.

طولانی شدن:به کشش یا کشیدن صداها یا کلمات خاص اشاره می‏‌کند

علائم لکنت بسته به شرایط ممکن است متفاوت باشد. استرس، هیجان یا ناامیدی می‌‏تواند باعث شدیدتر شدن لکنت زبان شود. برخی از افراد همچنین ممکن است متوجه شوند که برخی کلمات یا اصوات باعث لکنت زبان بیشتر می‏‌شوند.

لکنت ممکن است علائم رفتاری و جسمی ایجاد کند که هم‌زمان اتفاق می‏‌افتند. این موارد ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تنش در صورت و شانه‏‌ها

چشمک زدن سریع

لرزش لب

مشت‏‌های گره کرده

حرکات ناگهانی سر

لکنت دو نوع اصلی دارد: لکنت رشدی:خردسالانی را که هنوز در حال یادگیری مهارت‏‌های گفتاری و زبانی هستند تحت تأثیر قرار می‌‏دهد. عوامل ژنتیکی احتمال ابتلا به این نوع لکنت رابه‌‏میزان زیادی در فرد افزایش می‏‌دهد

لکنت نورولوژیک:زمانی رخ می‏‌دهد که آسیب به مغز از هماهنگی مناسب بین مناطق مختلف مغز که در گفتار نقش دارند جلوگیری می‏‌کند

آپراکسی

مغز هر عملی را که فرد انجام می‌‏دهد، کنترل می‌‏کند؛ ازجمله صحبت کردن. درگیری مغز بیشتر در گفتار ناخودآگاه و خودکار است.

وقتی کسی تصمیم می‏‌گیرد صحبت کند، مغز سیگنال‏‌هایی را به قسمت‌های مختلف بدن که با هم کار می‏‌کنند می‌‏فرستد تا گفتار را تولید کنند. مغز به این قسمت‌ها نحوه و زمان حرکت را فرمان می‌دهد که صداهای مناسب تشکیل شود.برای نمونه، سیگنال‌‏های گفتاری تارهای صوتی را باز یا بسته می‏‌کند، زبان را حرکت می‌‏دهد و لب‏‌ها را شکل می‌‏دهد و حرکت هوا را با گلو و دهان کنترل می‏‌کند.

آپراکسی واژه‌ای کلی برای نوعی آسیب مغزی است‏ که مهارت‌­های حرکتی فرد را مختل می‌‏کند و می‌‏تواند در هر قسمت از بدن تأثیر گذارد. آپراکسی گفتار یا آپراکسی کلامی به‏‌طور خاص به اختلال در مهارت‏‌های حرکتی‏ گفته می‌شود که در توانایی فرد در ایجاد صحیح صدای گفتار تأثیر می‌‏گذارد، حتی زمانی که فرد می‏داند کدام کلمات را می‏‌خواهد بگوید.

دیس‌‏آرتری

دیس­‌آرتری هنگامی اتفاق می‏‌افتد که آسیب به مغز باعث ضعف عضلانی در صورت، لب‌‏ها، زبان، گلو یا قفسه سینه فرد شود. ضعف عضلانی در این قسمت‌های بدن می‌‎تواند صحبت کردن را بسیار دشوار کند

افرادی که دیس‌‏آرتری دارند ممکن است علائم زیر را تجربه کنند

لکنت زبان

مِن‌‏مِن کردن

خیلی کُند یا خیلی سریع صحبت کردن

گفتار آهسته یا آرام

مشکل در حرکت دهان یا زبان

علائم اختلالات گفتاری

علائم اختلالات گفتاری با توجه به علت و شدت اختلال بسیار متفاوت است. افراد می‌‏توانند به چندین اختلال گفتاری با علائم مختلف مبتلا شوند

افرادی که دارای یک یا چند اختلال گفتاری هستند ممکن است علائم زیر را تجربه کنند:

تکرار یا طولانی کردن صداها

صداهای اعوجاج‌یافته

اضافه کردن اصوات یا سیلاب‌ها به کلمات

تنظیم مجدد سیلاب‌ها

مشکل در تلفظ صحیح کلمات

تلاش برای گفتن کلمه یا صدای صحیح

صحبت با صدای خشن یا خش‏دار

خیلی آهسته صحبت کردن